/ Zamanla geçiyor zaman,
Keşke yaşarken gelmesen ölüm. /

Şair şair yürürken kaldırımlarda,
İçinden şarkılar söylüyorsun,
Hem de sevdiğin sanatçıların sesiyle,
Ve bir gün kalbinin senfonisi biter.
Hiç yalnız olmadın ama hep tek başınasın,
Beraber ve solo ıssızlıkların,
Ölünce geçer.

Doğdun doğalı bedeninden kaçarsın,
Emekledin, yürüdün, koştun,
Hep yetişti sana bedenin,
Küçük gelince varlığına hayatın,
Bırakıp başını gidersin buralardan,
Çözülürsün problemlerinden,
Ruhun ambalajından çıkar,
Kefenin cebindeki beşer,
Ölünce geçer.

Hep yaşamak istiyor ölüm.
Kalbin tetik düşürmekte her gün,
Şimdilik boş dönmekte,
Amma ecel kurşunu patlayacak bir gün.
Az bi vakit kala son kullanma tarihine,
O sahtekâr falcıdan sual edersin:
- Abla! Ahiret tabutu saat kaçta gider?
- Ölünce geçer Kardeş,
- Ölünce geçer.

Çok ağrıyor kalbin,
Kendine acayip tehlikelisin,
İçersin hayat kesici hapı,
Konulan tanı: Kendine intihar saldırısı.
Dostların eceli toprağın altına gömer.
Faili hüzün ölümlerin,
Ölünce geçer.

Sevdan sende kendin gibi,
Nere gitsen kar etmezdi.
Ağlamakla gülmek arası adımlarla,
Dileğinin peşinden koştun.
Dur kalbim inecek var, aşka geldim, dersin.
Bir mezar taşına yaslandın da dinlenirsin,
Meğer Cennet imiş durduğun yer.
Meczup, Sırat Köprüsü’nden yaşarken düşer,
Ölünce geçer.