Anne sesli çığlık rehin almıştı yüreğimi
Ruhum aslında kanatlanıp uçmayı seviyordu
Rengârenk sevgi elbisesiyle


Biliyorum
Biliyorum
Söylemenize gerek yok
Herkesin derdi herkesten büyük
Sevdası da


Asırlardır sevginin en iyi ilaç olduğunu kabullenemedik
En kötü durumda sattık dostlarımızı
Komşu komşunun külüne muhtaç olmasın Allah’m
Diğeri aç iken bazıları çok mutlular



Kălû belâdan beri müslümanız Elhamdülillah
Ona şüphe yok
Tek sorun ne ara insan olmayı unuttuk


Herkes önce kendini sorgulasa
Ağaçlar kesilip taş bina olmasa
Savaşlar yeryüzünden silinse
Barış çığlıkları inletse yedi cihanı
Sözde okumuş cahiller ahkâm kesmese


Koyun sürüsü kervanında yitip gitmesek
Ezberleri bozsak
Elimizi vicdanımıza koysak
İliklerimize kadar
Yaşadığımızı hissetsek
.
.
.

Ne kaybederiz ki
İnsan olsak

nagihan