3
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
816
Okunma

Varoluş hikâyemi yazdım titrek parmaklarımla
Gün geldi çift katlı gökkuşağı sevinci yaşadım
Gün geldi kimsesizliğin sağanağında kara duvaklar taktım
Ruhumun bitimsiz kanatlarına
İnadına yaşamak adına
Atmayan kalbime nisan yağmurları bereketi doldurdum
Sonuçta nisan ayı çocuğuydum
Mevsimsiz papatyalarla dolu saçlarımla
Ve gelincik tenli yanaklarımla
Sevda mevsimindeyiz şimdi sevgili
Kocaman lale tarlalarına bıraktım bütün kâhır yanıklarını
Termostaki bitki çayını yudumladım
Bu olağanüstü renk cümbüşunde
Savaş çocuklarını kucakladım
Sonra dört bir yana uzandı kollarım
Nereye dönsem
Bütün yollar sana çıkıyordu sevgilim
Biraz sonra güneş en muhteşem haliyle batar
Bu şiirimin de kahramanı sen olmuşken
Kurul en baş köşeye
Sütlü kahven hazır
Afiyet , şifa niyetine
nagihan