Bir avuç hayat gölgemizi yürüyor güneş altında
Oysa,
Gözyaşı ucunda çenesi çözülmüş rüzgar
Nefes nefese öperken cümle sokakları
Hani uyanacaktı bir dal
Yüzümün toplanan hayallerine





Omuzlarımdan insanlar geçiyor
Belki bir sabah bulutu boşaltıyorlar
Ki,
Dilimde ihtiyar toprak gece üşümesi bilirim
Belki,belki şehri boşaltıyorlar fakir bir sahilden
Ahh..
Gözlerimde çırılçıplak çocuklar
Deniz parçası
Içimizden birilerini götürecek vapur

-korkuyorum-



Biz insanlar
Şarkısını dinliyoruz ağacın
Nuru açılmış ışığın ateşinden
Çocukların uçurtmalarına benzeyen hayaller dõküyorum maviden
Oysa,avuçlarımda maya tutmuş pencerelerin
Karanlık aydınlığından sarkıyorum
Ceplerimde yıldızları sayan gökyüzü
Trenlerle geçerken narin ellerin saçlarından
Masallar o kadar gür ki
Bak
Dağları dolduruyor kır çiçekleri
Yalnızlıkla sevişiyorum


Kanatlarımda hep umut türküleri