aşk sarhoşu bedenim
yıkılırsam
caddelere bulaşır rengim…

ömrüm , dilimin ökçesine bağlamış bir küfrün ezberinde
ağzımı dayasam kalbinin lisanına
bozulsa dilimin yazgısı
ertelediğim her ne varsa
hepsini giyinmiş bugün toprak üzerine
kırmızı
yeşil
mavi
rengarenk ruhumun her köşesi
kapı aralığında gülüşürken siyahın cazibesi
bilirsin ayrı bir tadı vardır damağımda
istemsiz dalarım karanlığa
boğuldukça
saçlarımın boyası dökülür kucağına…




aldırmıyorum
ki
gökyüzünden geçmişim
kanatları yıldız kokan kuşlar görmüşüm
istiridye kabuklarını yutan denizler
yakamoz ölüleriyle sevişen
flu düşler iliştirmişim mutluluğun yakasına
ay tepemden bakarken
haliç”in yoksul sularına
güneşi severken öldürmüşüm
bir tek sende gülmüşüm
haksızlığımı da alıp
hakka sığınmışım.

gölgesi titrerken hüznün
kendime geliyorum
kendimden çok sana
en çokta sen yakıştın yanıma…

atla deve değildi önüne sürdüğüm şıklar
kadınlığımı arka sıralardan kaldıran adam
hiçbiri seçeneğini karalayıp
çıkamazdın bu sınavdan
ya kanata kanata söküp yüreğini
çıkacaktın cümle kapımdan

ya da
cennetime gül dikecektik hep bir ağızdan…

kuyu
biri taş attı suyuma
su uyandı
dağa kaçtı
yandı bitti kül oldu
ya külüm
ya gülüm
cehenneme sürgünüm…





içimin alfabesi ötelendi
ertelendi
avuçlarımı açtım
koşun yalnızlığım…



zamanın ateşi yükselirken
enfeksiyon kapmış hastalıklı bir ömrün
son durağında geziniyor gönlüm
devasal boyutlara ulaşmış hüznüm
hiçmişim
yanında güzelleşmişim...




sonra
dönüp dolaşıp
dilinin sırtlarında vurulmuşum
mutsuzluk saçar olmuşum
beni bilmediğim konularda
sınava tabii tutamazsın sevgilim
tutarsan
ya sınıfta kalırım
ya kitabına kapak olurum
ama illa olurum…



adaletini sevdiğim dünya
hep bize mi döndürürsün yörüngenden fırlamış okları
hep bize mi düşer yarı çıplak caddelerde
rengimizi ıskalamak…



ahhh sevgili
bakma sen ruhumun tersten kalktığına
bu tabloda
tuvalde sensin
fırçada
darbede
vur vurabildiğince….