bu son
sesimin kırıkların da yola çıkışım
içime batan haykırışım
bu son
badi parmağıma düşler bağlayışım…

aşkın
içime içime baktıkça
ve aynalarda yeşerdikçe suretin
vazgeçmeyeceğim
çıktığım dağların zirvesinden
öksüz ve yetim öpeceğim
bir şiirin omuzundaki lekeden
taşıyamaz da düşersem eğer
bırak
dibe vursun saçımın kırıkları
suya aksın yüzümün hatları
ve bırak
bağlansın dermanımın elleri…




ahh sevgili
sırf seni sevdim diye
kesecekler ceviz ağacımın dallarını
ve meriç’imin kollarına prangalar vurup
kurumaya terk edecekler
sırf seni sevdim diye
aklımı musalla taşına
fikrimi eza kuşlarına
kurban edecekler sevgili
usulsüz
üslupsuz
inan buna…

alamam seni dedin ya
dizlerime
bilmez misin sevgili
uyumaz
mavi saçlı kadınlar
dünya gözünde
meleklerin yeryüzüne indiği vakitte
gecenin kahrını
şehirlerin ahını taşırlar
gün yüzüne…

sırf seni sevdim diye
yakacaklar şiirlerimi
ve bin parçaya bölüp kelimelerimi
cehennem kuyularına gömecekler
her bir harfimi
sırf seni sevdim diye…


sana bakıyorum sevgili
isyanlarım vurmuş kadehin dibine
balıkçı tekneleri iniyor
maviliklerimin derinliklerine
kıstım müziğin sesini
alçalttım nefesimi
yazdıkça ismini
topla bizi sevgili
güne bakan yalnızlıklarından…


and olsun ki sevgili
sırf seni sevdim diye
yakarım ormanları
ipek şalımı serip denizlere
şivesini unutup aşkın
ellerinden tutarım yalnızlığın
and olsun ki yaparım….