Ellerin kalbimin aynası...

ellerin vardı
sert ve aksi
yüzüme sürmek için biriktirdiğim
dualar kadar kutsal
su kadar aziz
acılarım kadar mukaddes
ellerin vardı
dokunmak için gün saydığım
yandığım…

gözlerin vardı ya
her baktığımda
inci taneleri otururdu yüreğimin yakasına
ayaklarıma dolanırken denizlerin
takılır da düşerdim dalgalarına
ve kaçarken gözlerinin dehlizlerinden
susardı kelimelerim
tutulurdu dilim
kapılarına dayanırda
anlatılmazdı ahvalim…


bir sen vardın
tepeden tırnağa soyunup giyindiğim
provasız üzerime diktiğim
olduramadığım
olgunlaşamadığım
ham meyve tadım
sen vardın
bir arpa boyu kadar yol aldığım…



sensizliği tanımaz artık
ayak ucumda oturan bağımsızlığım
bağımlılığın çetelesini tutuyor
gök hanemde uçuşan kuşlar
gel gör ki
getirmiyor seni bana
tepeden tırnağa giyindiğim kışlar…




ellerin vardı ya kocaman
haziran sabahlarının türkülerini söylerdi
parmak uçların
omuzlarıma dokunduğunda
irkilirdi yalnızlığım
yokluğun geçerdi sokak aralarından
ve hatırımda kalan
kocaman ellerindi
hasret kokan…

ve dokun
tüm sokaklarımda yeniden okunsun adın
saf tutsun eskimiş yasım
hadi dokun…

dörtmayıs...

(( elçin ))