yalnızlığın ceplerinde kaldı düşlerim
acze kırılır gülüşlerim
minnetsiz bakışlarım
meyilsiz duruşların
arşa ulaştı feryadım
bir zalimin ocağında söndü
ateşli salgınlarım
duymadın…






dur gitme
gövdeni ver yıldızlara
kımıltısız bekle
ay değsin denize
sırlarını döksün gece
olmaz deme
dinle
zehrini akıtsın sesler içimize
öğrendiklerimizi yok sayıp
yitirelim kendimizi patika bir yolda
gölgemiz karışsın toza toprağa
ellerimi tut
gitme
tut ellerimi
senin bilmediğin
bir dünyaya uyanacağız ikimizde
sadece dinle…

duyuyor musun

ruh çıplak

üşüyor gece...

gece soğuk
gece ayaz
dilleri olmalı haziranın
fesleğen kokulu sabahlarda
sen ve ben dinlemeliyiz
pencere kenarında
kahvenin en koyusunda
demli bir çayın tam ortasında
dur gitme
batar kırıklarım
çoğalır günahlarım…




adı olmalısın sen sevdanın
saçlarımda boy veren baharların
yanına uzandığım kara kışların
dur gitme
ermedi ayaklarım daha suya
yeşermedi ormanlarım
ve kapanmadı parantezlerim
değmedi nefesin nefesime
dur gitme
toprağa bereket
kalbe şifa
yağmadı yağmur dur bekle….

duyuyor musun
ruh çıplak
uyuyor gece…

bir şiirlik ara verelim gitmelere
adımı söylemeyi bilmez dudakların
vecd ile kavrulsun günahların eşiğinde…


duyuyor musun ?
gitme…

elçin...