Gördünmü yüreğim?
Yine yalnızlık,yine hüzün,yine hasret
yine ayrılık diyemiyorum çünkü biz kavuşmadık ki,
sadece onun sevmediğini gördüm.
Oysa sen ilk günden daha çok seviyorsun be yüreğim,
kaç kere beni sevdanın uçurumlarına sürükledin,
sevda denizlerinde boş sandal misali küreksiz bıraktın,
ve deli dalgalar arasında kıyılara vuruldum.
Bu başka birşeydi,ne uçurumdu ne de denizdi,
öyle bir derya ki ucsuz bucaksız kurtulmak ne mümkün,
anladım ki çırpınışlarım nafile,belkide bu son sevdam
olacak ölümcül bir virüs gibi,belkide hayatım son bulacak,
sorarım sana ey yüreğim sen ne zaman uslanacaksın?
Sende haklısın.
Dayanılacak gibi değildi mehtap yüzü,sıcacık bakışı ve
manalı gözleri,içimden geçeni bilircesine bir edası var,
uzansam tutabilirim birde bakarım serap olmuş
alabildiğine uzak,aslında hep yanımda kulaklarımda
sesi yankılanırken,ay misali gözleri aydınlatır gecelerimi
ve nefesini hissedercesine hayali çıkmaz koynumda,
mutluluğum onun elinde,çünkü o sevgili aşka dair
belleğimdeki tüm hücrelerimi yakıp geçti,
yada ondan habersiz sen kendi kendini
yaktın benim arsız yüreğim.


Hacı TİMURTAŞ