Gel şöyle biraz yanıma otur evlat
Hem beni dinle,hemde sen anlat
Sanmaki hep toz pembedir bu hayat
Gitiğin yolları bilerek yürü evlat

Gördüğün her nesne değişebilir
Bir fare bile efelenip devleşebilir
Padişah varlık içinde körleşebilir
Yaradanın kanunu değişmez evlat

Unutmaki ölümden gayrısı nafile
Baki kalmayacak ne kral nede köle
Olur olmaza sırrın verip düşme dile
Son pişmanlığın faydası olmaz evlat

Gençlik dediğin bahar misali biter
Kuruyan dallarında baykuşlar öter
Dost bildiklerin seni uçuruma iter
Tutunacak bir dal bulamasın evlat

Hayatın ağır yüküyle omuzların çöker
Sevdiklerinin vefasızlığı belini böker
Dünyanda ne sabah olur ne şafak söker
Kendini karanlıklar içinde bulursun evlat

Elbet her kul yaşar kendi alınyazısıyla
Cehalet ve inat acı çektirir fazlasıyla
Ölmek istemiyorsan eğer akıl kazasıyla
Atalarının rızasını almadan gitme evlat

Timurtaşım yaşadıklarımdan esinlendim
Ne isyan etim nede kimseye kin besledim
Sen anlatmadın ama beni sabırla dinledin
Yaşadıkça yolun ve bahtın açık olsun evlat


Hacı Timurtaş