dilimdeki mecalsiz bekleyiş
suskunluk
bu talan
düşse tek hece
aşk kıyamet
ismini vermeye geldim bu gece
bir intihar mektubu
ve işte sen maşide…

şiirlerimin helali
uzaksın şahmeran kadar
şah damarıma
zehrin bulaşsa dilime
öpmezsin
öpemezsin
geceye sarılan bedeninle…

adın aşkta kimsiz yanım
masal mısra
dizginsiz fikirlerinde
sensiz sekiz sancılanıp
dokuzuncuda doğamayan
kimliksiz
ölü düşük
düştü ellerine
her günüm recm edildi soluğunda
tutunamayan yanım “can”
çıksa da kurtulsak değil mi maşide…

kar/anlığı sevmem
korkarım
ağlayan göğsümdeki senden
gizil sevmek acıtan merhameti
tufana tutulmuş ay kadar sarhoştu sözlerin
korkarım
içimin kıblesini kaybetmekten…

her anlam küskün
her “sen” eşitsiz bütünlüğüme denk
her yanım kayıp
ama her yaram kabuk değil maşide…

şiirimde devrik bayramlar
arifesiz cümleleri katlediyor
“sen”
ölmelerime davetkar çığlığın sahibi
bir adımdın adına
bir adım kaldı şimdi uçurumuna…

islim nefesimden tutuştu aynalarda
yüzsüz yanma diye
çizdiğimi öldürdüm her gece kalemimde
gittiğine değildi sözüm
gitmediğin aşkta ağarmayandı yüzüm
ötelerken kaybettiğim mutluluğu
“sen”
giyotine baş veren aşksız yalansın maşide…

farklı olsun istedim
herkes kadar ucuz ölme en şiirimde
biten yanımda
düşen cennette
kuşatılan gölgede
bu sana son kıymetim
sende nihayetinde bir hiçsin maşide…

tanıdığım isimlerini sildim zamansız takvimden
yabancı masallar
yalancı kuşlar uçsun sağır sineli ellerinde
“keşke” düşmeden giden ezberimde
ya pencere kenarı pişmanlık
ya saksı çiçeği
ya ağlayamayan bulut
biliyorum hala bir parça umutsun
işte bak
gözlerinden söküyorum yıldızları
kelimeleri
üzerine düşen dağlara savuruyorum
inanma asla seni sevdiğime
bak ben seni de öldürdüm
işte gidiyorsun maşide…

dönmek istiyordum şiire...
teşekkürler maşide...