gün ortası gelmedi mi hala
şimdi vakit gece mi
kim bilir
sen orada mısın
söylenen kelimelerin diğer ucu sensiz mi


karanlığı çektiğimden beri üzerime
penceremden düş sızıyor
destursuz aşk çığlıklarını
düstursuz sokaklardan duyuyorum
gittiğini söyleyenlere
inanmıyor atıl kalbimle hala


çok acı geçti senden sonra kalemin yanık ucundan
çaresiz şiirler ağladı soğuk dudaklarıma
resimler suretsiz
çizgileri derin kesik
eskici cebimden dökülen
denizlerimin tutsaklığı gibi susuzluğumda
gide/bilirim diyor beyaz gölgem
korkak ayaklarıma
bende seni terk edebilirim
bir dalganın kırdığı aşkın tam ortasında


radyoda leyla’yı anlatıyor ahmet hamdi
dinlemek istemiyor kulaklarım
nazım geçmemiş satırlar
sahaf rafında unutulmuş
yüreği tozlanmış dizelerin
mürekkebi kurumuş alnında
kader gibi çatlamış geceler
aşk mı?
o bu memleketten değil zaten
biz varız yalnız
birkaç anı ve yalnız heceler
özleriz şiirin gurbeti gözlerinde


öyle değildi bu yalnızlık
tarifi yok duyguların
-içimdeki
susmak ne çok şey anlatır
-sevgiliye
anlattıkça çoğalan gün batımında
-seslenişim


biliyorum gölgem sende gide/bilirsin
bir sen beyazdın
sen de siyaha dönebilirsin