mabudu kayıp gönlümün
ve jilet kesiği avuçlarımda
kader oynaşmakta

akşamdan eski gördüm geceyi
süzülen yanaklarından
ayak uçlarıma düşen
serkeş çocuklardı yıldızlar

ayaklarım değildi ıslanan
âsim bedenin gidişiydi
her dalgada kıyama
öp alnımdan tertemiz
yangınımda hala cennet kokuyorsun mahile

gördüm
deniz kokmuyor bu akşam
sensizliğe ilaç
koynuma sevgili
ızdıraba düşen çiğ damlası gibi içmişim sanki
çöle dönmüş o masmavi sükut
mihrabı
secdesi
mabedi
sana dair neyi varsa aşkımın
devrilmiş kuru dalgalara
yokluğunda varlığım gibi mahile

seni her hissedişim
kopartıyor dilimden bir cümle daha
“sus kalbim O ölmeden ölme bir daha”

sonra
ay sarhoşu yakamoz tutuyor elimden
efsuna bürünüyor
ışıldıyorsun kaderime
gitmeli mi bilinmeze
yakamadığım gemiler için
öpemediğim dudaklardan
kovulduğum yanaklarından

“seni özlüyorum yine
cahil aklım kesmiyor işte”

geceye mağlubum
çatısı yıkılan yalnızlık
doğuyor üzerine
enkaz bedenimin

ben varlığında lâ
sen yokluğumdasın illâ
bilmediğim dilden
bildiğim ölümün şarkısı gibi mahile

senden öte yol
bir avuç toprak
bir yudum su
ne zaman nefes alsam
adım olacaksın hicran sokaklarımda

zaman durmayacak ben gidince
oysa her saniye isyan senden sonra mahile

“dün canım derken
bugün anın aklımda”