Ertesi gün Seyit
şehre geri döndü.
Bir öğlenden sonra
babasının çalıştığı tuğla fabrikasına gitti
ve orada işçilerle sohbet etti.
Bu haberi duyan patronlar
ertesi gün yeniden fabrikaya gelen Seyit’i
içeri almadılar
işçilerle konuşmasına engel oldular
Sonra da
balcı babasını çağırıp konuştular.
Seni severiz, dediler
dürüstsün, namuslusun
servet düşmanı değil
ekmeğinin derdindesin
bu güne kadar bir yanlışını görmedik
sen işini yaptın
biz de sana güvendik
ama dün duyduklarımıza hiç de sevinmedik.
Bak bekçi baba
sen burada
her türlü koşulda
ekmek paran için
uykunu haram edip
sabahlara kadar nöbet tutarken
canımızı, malımızı korurken
senin oğlun
sözde okumuş
ama anarşist olup
gelip işçilerimizin kafasını karıştırmış
onlara abuk subuk şeyler
servet düşmanlığı fikirlerini anlatmış
bugün yine geldi
ama içeri bırakmadık
ve senin hatırın için
kendisine şimdilik bir şey yapmadık.
Oğlunun kulağını çek
önlemini al
bir daha böyle bir şey yapmaya kalkarsa
seni de istemeyiz artık burada.

Balcı’nın her an her zaman gülen yüzü
asıldı birden
yine de gülümseyerek
hafiften tebessüm ederek
patronlara döndü
benim oğlum henüz bir çocuk dedi.
Bu yaşta nasıl anarşik olacak da
işçilerin kafasını karıştıracak.
O daha bir çocuk patron
banyosunu bile hala annesi yaptırır.

Konuşma burada bitti.
balcı, çıkıp fabrikanın kapısına gitti.
düşünceliydi
uzaklara daldı.
ilk defa neşesinden uzaktı.
artık eve dönmedi
birazdan iş başı yapacaktı.
Ertesi sabah
Seyit’in uyanmasını bekledi
uyanınca onu karşısına aldı.
yine gülerek
yine oğlunu severek
yine ensesinden çekerek
ulan kerata, dedi
İstanbul’da da söylemiştim sana
ama akıllanmayacaksın galiba
bizim fabrikayı karıştırmışsın
işçileri kurtarmaya kalkmışsın
madem kurtaracaksın
daha önce de söylemiştim
bizi kurtarsan ya.
Oku
adam ol
bizi kurtar bu rezaletten.
ben de
annen de
kardeşin de
yaşayalım apartmanda
yaşayalım ferahlıkta.
Sıcak suyumuz olsun
banyomuz olsun
televizyonumuz
ve hatta arabamız olsun.
Böylece
okuyup adam olduğunu
ve aileni kurtardığını
herkesler de duysun.

Öyle bencillik olmaz baba, dedi Seyit
kurtuluş olmaz tek başına
hep birlikte olacağız
işçi
köylü
öğrenci
birlikte kurtulacağız
ve özlenen
ve beklenen düzenimizi
yani sosyalizmi kuracağız.
Ben fabrikayı karıştırmadım
işçilere
kaç para kazandıklarını
ve kaç saat çalıştıklarını sordum
sonra onlara
artı değerden
ve bir de sendikalardan söz ettim
az bir parayla
on iki saat çalışmalarının
haksızlık olduğunu söyledim.
Patronları yıllardır
onların sırtından
karlarına kar katıyor
on iki saat çalıştırıyor
ama sendikayı da yasaklıyorlar.
ve birilerinin onlarla
sohbet etmesine bile dayanamıyorlar.
çünkü
köle gibi gördükleri
ve böcek gibi ezdikleri işçinin
gözünün
gönlünün
fikrinin
açılmasını istemiyorlar.

Balcı, sözünü kesti Seyit’in
bu sözlerinden hiçbir şey anlamadım
belki güzel
belki doğru şeylerdir dedi
oğlum olduğun için sana inanıyorum
ama ben yine de
senin okumanı
kurtulmanı
büyük adam olmanı istiyorum.

Okullar açılacaktı
artık geri dönmek zamanıydı
Seyit,
suskun annesine
balcı babasına
ve küçük öğrenci kardeşine sarıldı
302 mercedes otobüsündeki yerini aldı
geride kalanlara el salladı.

İstanbul’a varınca
yanında getirdiği
annesinin gönderdiği
sepetler dolusu yağı, balı, peyniri
ablasına bıraktı
arkadaşlarını görmek için
derneğe gitti.
Ablasının ikinci çocuğuna hamile kaldığını
büyümüş karnından anladı
tebrik edemedi,
utandı.

Okullar, yaz tatilinde kapanmıştı
ama anarşi ortamı yine durmamıştı
olaylar aynı hızla
ve aynı bilinmezlikle
devam ediyordu
her gün onlarca masum insan öldürülüyordu
üstelik
hedefteki isimler değişmiş
artık tanınmış,
bürokrat
gazeteci
bilim adamı
siyasetçi öldürülüyordu.

Balcı’nın oğlu Seyit,
birkaç gün sonra
yeniden okulda olmaktan
mutlu olmuş
yoldaşlarına kavuşmuştu.
Yeni bir yıla girilecekti
dernekteki yöneticiler
yeni yıl etkinliği için
tüm üyeler ve aileleriyle
Talihli Amele oyunu için
tiyatroya gitmeye karar vermişti.
Belediye Şehir Tiyatrosu’nda
oyunu seyredenler arasında
balcı’nın oğlu Seyit de vardı
Malatyalı Esma
güzel gözlü yoldaşı ile yan yanaydı.
dizi dizine
kolu koluna değdiğinde
ne yapacağını bilemiyor
kafasından geçenlere kızsa da
mutlu olmaya engel olamıyordu.
Keşke oyun çok sürse
hep yanımda olsa
eli elime
dizi dizime
kolu koluma dokunsa
diyordu içinden.
Farklı bir duyguydu bu
kendini frenleyemiyordu
ve balcı’nın oğlu Seyit
aşk denen şeyin
aslında bu olduğunu biliyordu.
O böyle gözleri sahnede
aklı yanındakinde
dalıp gitmişken
birden sahnede garip şeyler oldu
tüm oyuncular
sırası gelmediği halde
sahneye doldu.
Başrolde Talihli Amele’yi oynayan oyuncu
sahnenin ortasına geldi
seyircilere:
Size bir müjdemiz var, dedi.
Az önce geldi bu haber
hepimizi sevindirdi
2.MC Hükümeti
biraz önce mecliste
Gensoru’yla düşürüldü.
Hepimizin gözü aydın.

Bütün seyirciler
alkışlıyor
bağırıyor
ayağa kalkmış
birbirine sarılıyordu.
balcı’nın oğlu seyit de ayaktaydı
ve Esma
Seyit’in kollarının arasındaydı.
ikisi de farkına varınca
aynı anda bıraktılar kollarını
Esma’nın ki bilinmiyordu ama
balcı’nın oğlu Seyit çok mutluydu.

Ecevit,
o yılın ilk ayında
hükümeti kurduğunda
solcular mutlu olmuştu
en azından
daha demokratik bir ortam bekleniyordu.
Ezilenler
işçiler
köylüler de
Ecevit’in gelişine sevinmişti
çünkü onlar yazmıştı
dağlara
taşlara
duvarlara
karaoğlan diye.
Sermayenin patronları
Ecevit’i istemiyordu
ve bu yüzden de
Ecevit hükümetini karalamak
zayıf düşürmek
ve al aşağı etmek için
şekeri
tuzu
gazı
yağı
sigarayı
stokladılar ambarlarında.
ve halk
yarım kilo şeker alabilmek için
saatlerce kuyrukta bekliyor
iyice bitkin ve yorgun düşünce de
Ecevit’e sövüp sayıyordu.


DEVAM EDECEK...