Bahçeli evlerimiz ve köylerimiz vardı
Çocuklar mesut, mutlu babaları vardı
Şimdilerde evlerin direği, olmuş küreği
İsyankâr yavrular, sanki dünya karardı
Yazık ve de çok yazık
Bölük pörçük oldu, bağlarımız ve tarlalar
Köyler matem tutmuş şehre koşan ağalar
Ne suların ışıltısı kaldı, ne kuşların cıvıltısı
Bir testere ağzında boyun büküyor ağaçlar
Yazık ve de çok yazık
İnsanlar önceleri kendilerini doyururdu
Ama hiçte böyle israfları, ifratları yoktu
Şimdi de dünyayı doyurmaya çalışıyoruz
Doymak bilmeyen dünya, boş bir avuntu
Yazık ve de çok yazık
Artık aşktan meşkten ötede yok bir poz
Tozpembe dünyada hepten olmuşlar toz
Arşıâlâ titriyorken hayâdan hiç eser yok
Dünyanın figüranları, hala veriyorlar doz
Yazık ve de çok yazık
2011
Mustafa CEYHUN