Burada bir dağ vardı kimse ulaşamıyordu
Üzerinde bir bayrak rüzgârla savaşıyordu
Kimisi tüneller eşti, kimisi külünü eşeledi
Sarsıntılarla sarsıldı yerinde duramıyordu

Dolaşıyorlar, süzülerek umut sahillerinde
Azıkları toplamışlar hep kendi eteklerinde
Selviler diz çökmüş, suskun ve çırpınıyor
Sade posaları kalmış kirlenmiş eteklerinde

Bayrağın dalgalı dallarında kuşları vardı
Bir haşmeti ve gaipten kalemleri yazardı
Sokaklar bir hoştu, köylüler bir havadaydı
Günlük gülistanlıktı sanki her gün pazardı

Şimdi masmavi gözlerinden yaşlar akıyor
Bir ağustos güneşi gibi yüreğini yakıyor
Taş kalpleri ıslatmıyor, suyu boşa akıyor
Oturmuş bir kantarcı boş daraları tartıyor.

Mustafa CEYHUN