ne kadar zaman geçmişti
kestiremiyorlardı
yorgun
bitkin
ve uykusuzlardı
bankın üzerinde
sırayla
uyumaya karar verdiler
önce Hasan öğretmen uzandı
çok zaman sonra uyandı
yere oturup
kafasını bankın
boş bir yerine koyup uyumakta olan
Seyit’i uyandırdı
bu defa bankın üzerine
Seyit uzandı
yukarıdan sesler duyunca
sabah olduğunu anladılar
kendilerine çeki düzen verip
ayaklandılar
yüzlerinde kuruyup kalmış kanı
temizlemeye çalıştılar
bir polis geldi
kapıyı açıp
beyler, tuvalet ihtiyacı, dedi
sırayla
kapısı açık tuvalete girdiler
yere yakın musluğa yaklaşıp
hem yüzlerini yıkadılar
hem de su içtiler
yeniden
içeri sokulup kilitlendiler
aradan on dakika geçmişti ki
aşağıya inen
ayak seslerini duydular
iki polis
kapıyı açıp
ikisini de kelepçeleyip
yukarı çıkardılar
yine akşamki amirin karşısındaydılar
amir,
polislerden birine
Hasan Yılmaz’ın kelepçesini çözün, dedi
çözdüler.
amir,
sen evine gidebilirsin Hasan öğretmen
pek bir şey bulamadık senin hakkında
yine de
gözümüzün üzerinde olduğunu unutma
haydi geçmiş olsun
güle güle
Hasan öğretmen
Seyit’e sarılmak
vedalaşmak istedi
amir engel olup çok hiddetlendi
neyine sarılıyorsun bu komünistin?
çektiği yetmedi mi bunlardan
bu memleketin
haydi sana güle güle
bu moskof uşağına gelince
valla ben de misafir etmek isterdim uzun süre
ama Diyarbakır
onu görmek istiyor ille de
gitsin de
anasının şeyini görsün orada
bakalım devrim, devrim diye bağıracak mı
yoksa yandım anam diyerek
eşek gibi anıracak mı, diyerek
sigaradan sararmış
seyrek dişlerini göstererek
sırıttı.

Nisan’ın yirmi beşinde
balcı’nın oğlu Seyit öğretmen
kendi doğum gününün arifesinde
zırhlı bir aracın içerisinde
Silvan’dan
Diyarbakır’a doğru gidiyordu
yıl 1981’di
ve o günlerde herkes
Diyarbakır’ın
ve zindanlarının
nasıl olduğunu iyi biliyordu.
zıhlının içinde
Seyit öğretmenin dışında
iki tutuklu daha vardı
hallerine bakılırsa
sıradan zavallılardı
iki saat süren yol boyunca
yanlarında bulunan iki sivil polis
neden öyle bakıyorsun
neden öyle öksürdün
neden yanındakine dokundun
neden komünist oldun
gibi uyduruk bahanelerle
balcı’nın oğlu Seyit öğretmeni
tekme tokat dövdüler
Diyarbakır sorgu merkezine
girmeden önce
gözlerini bağlayıp
araçtan indirdiler
seyit’in tutacak bir yeri kalmamıştı
iki sivil girdi koluna
sürüyerek
taşıyarak
indirdiler
bodrum kattaki sorgu odasına
ensesine bir yumruk
beline bir tekme vurup
devirdiler yere
bırakıp gittiler
yalnızdı
diğer iki kişi
başka yere götürülmüştü
bir süre yerde
kımıldamadan durdu
bacaklarını dizlerinden bükmüş
kıvrılıp kalmıştı
her tarafı korkunç ağrılar içindeydi
başını kaldırıp
bulunduğu yeri görmeye çalıştı
gözlerindeki bez
hafiften kaymış
zor da olsa biraz görebiliyordu
yerler pislik içinde
duvarlar kan lekeli
bir masa
bir iki sandalye
ve bolca sopalar vardı
ağrılarını unutup
düşünmeye çalıştı
şuuru yerindeydi
anlaşılan bunlar bana
işkence yapıp eziyet edecekler
ve istedikleri şeyleri
itiraf etmemi isteyecekler
bari babam erken duysa da
birilerine haber verip
bir şeyler yapsa
kim bilir ne kadar üzülecekler
zavallı annem
zavallı babam
ama ben onları üzmeyeceğim
öğretmen oldum
sevindiler
şimdiyse buradayım
ne olursa olsun
dayanacağım
onların benimle gurur duyacakları
bir şekilde
yiğitçe davranacağım
haydi bakalım, Seyit, dedi kendi kendine
işte şimdi önemli bir sınavdasın
şimdi kendini kanıtlamalısın
şimdi Erdal Eren’i
şimdi İbrahim’i
şimdi güzel gözlü Esma’yı
örnek almalısın
direneceksin
direnmelisin
vücut bu, alışır her şeye
yeter ki şuurunu kaybetme

on dakika mı
yirmi dakika mı
yoksa yarım saat mi geçti
bilmiyordu
bıraktıkları gibi
pis bir zemin üzerinde
öylece kıvrılmış yatıyordu
kapının açıldığını duydu
içeri giren ayakları görüyordu
üç kişiydiler
önce rast gele
yerde yatan Seyit’i tekmelediler
haydi bakalım, komutuyla
bir iki dakika içinde
askıya aldılar
kolları epeyce yukarıda
bir yere bağlıydı
önce ayakta kalmaya çalıştı
direndi
ama sırtına
karnına
kollarına
ve bacaklarına aldığı
kalın odun sopası darbelerine
dayanamayıp yığıldı
vücudunu taşıyamayan kolları
kopacaktı sanki omuzlarından
haydi bakalım dedi bir ses
ötmeni bekliyoruz
ya bildiklerini anlatırsın
veya buradan ölü olarak çıkarsın
evet, anlat bakalım.
Seyit’ten bir ses çıkmadı
yeniden vurdular sopalarla
anlat dediler yeniden
yine bir şey duymayınca
sen Müslüman mısın ulan, dediler
olur mu ya, dedi diğeri
bunlar Müslüman falan değildir
ya ermeni ya da Rum’dur
Müslüman’sa zaten sünnetlidir
şimdi anlarız, dedi ilk konuşan
sesleri ayrıt etmeye çalışıyordu
her şeye
her hareketlerine
dikkat ediyordu
romanlarda
filmlerde
bir de yoldaşlarının
direniş öykülerinden duymuştu böle şeyleri
şimdi kendisi yaşıyordu.

pantolonunu sıyırıp
donunu da indirdiler
bak, bak, bak
ulan bu Müslüman ya, dediler
bağlayın bakalım şu kabloları
böylesi orospu çocukları
anacak onun dilinden anlar
cinsel organına
göğsüne
bir de parmaklarına
bağladılar kabloları
bunu da duymuştu
elektrik işkencesi
öldürmezdi insanı ama
bitirirdi direncini
tırnağının ucundan
saçının teline kadar
sarsıldı acıyla bir anda
üç saniyelik elektrik şoku
dakikalarca sürmüş gibiydi
bu defa
biraz daha uzun sürdü
Seyit direncini sürdürdü
evet, dedi üçüncü ses
ötmeye başla artık
Silvan’daki arkadaşların kimler
kim orada lider
haberleşmeyi nasıl sağlıyorsunuz
nerede toplanıyordunuz
anlat dinliyorum
Seyit
konuşmamakta kararlıydı
anlaşıldı, dedi ikinci ses
bu arkadaş yüksek dozdan hoşlanıyor
ıslatalım bakalım kendisini
sonra nasıl olsa dinleriz
bülbül gibi öten sesini

DEVAM EDECEK...