su uyur
düş abanınca ruhuma
gök kilitlenir
vakti gelmez çiçeklerin deliliğine






bulutların ağzında yosunlaşır çile
aklımın göresi gelmez soluk benizli toprağı
uykulara asılı kalan gecenin eteklerinde
hiçbir masal güne günah koymaz
kısmeti kapanmış ağrıların pencerelerinde uçurum
güneşi indirince gözlerine
taşınır inilti dağlar en karanlıklara
köpüren yangınlarn parçalarında gövdeler
yüzünü çevirir konuşamadıklarına
ölüm el sallar kalabalık bir sürüden
ki
yalnızlğı görenler avuçlarıma sığınır
masum değil ayaklarım
kıyametten arınan ışıltı gülmelerim
elbette kör
her kıvılcımı kendini arayan





keskin gölgelerin kuytularında yıkanıyor saatler
bu yüzden özendim yeşil bakan baharlarınıza
eteklerinizden kuşlar uçururum sandım/
yanıldım
değilmişim çocuğunuz
sular uyurmuş
şarkılarımda
yaprak kımıldamazmış yakınlarınızda


en uzağınıza koştum
yandım
yandım