ben yokluğunda
çokluğumla cebelleşirken…




yine şiirler ısmarladım yüreğime
soğuk kaldırımlar değdi tenime
rüyalar geceyle eğleşirken…
yetimliğim bir parçayla sıralı


sarı safran damalı bir sanduka içine kilitlemiştim
kırık tümcelerin sızlayan yetimliğini
fırladı iskarpinimden yine zonklayan acılarım


ucu delik parmaklarım fırlıyor dışarı
her ayak izimde bir masum yürek eli değiyor
kamburu çıkmış enseme


bu nasıl bir diyettir ödenen
?
hasır şapka içine mi tünemişti annem
ruhsal frekansların enerji haritası kırık evrenin
alfa-beta dalgasında kaybolan aşk kırıntısı mıyım ki ben


ellerim yine cebimde
huysuz karanlıklara söz geçirmekle meşgulken yüreğim
dilim ise;
muamma kendi lehçesinden
uzak kaldırımlara değdi kirpiğimde ki anemon çiçeği
bir küçük kızın saçlarından dökülen


yine!
yerle yeksanım...

yüreğimde bir hançer, kırk yerinden yaralı
dünya başıma zindan kepenklerini, indirmişken
sıcak bir kucağı özler bedenim
-ha uyudu/ ha uyuyacak utancımdan gözlerim

aha...şurada!
kader yortusu ta… ezelden karalı


-

bizler hep alafrangalı
-egosal kimliğin baskın kralları…

//güya esirgeriz mazlumu
günah çıkartan ruhumuzu//


diyetini ödedim/ nemasında kilitlendim

takside bağladım yetimliğimi...
.


düşme çocuk dudağımın mahzun kıvrımına
mintanım yensiz, ciğerim karalı

yüreğim bin parçayla y/amalı


borçluyum!…