en sağlam sözlerimi kurban verdim
imlalarım; hatalarım uğruna
kargaların kılavuzluğuna esir edilirken….






bir katreydim yolculuğa ilk koyulduğumda
derin mevzularda
boğazlarda boğulmamayı öğrendiğimde
coşuyordu tufanlarım soluklarda



söz verilmeden soramayan
yara kanamadan saramayan
ve soluk benizlerde nicedir
sararmışlığın yılgınlığıyla
allanıp pullanamayan
renksiz bir allığım
yosma yalanlarda



renk cümbüşlerinde
kırmızıya tutulduğundan beridir düşlerim
aheste adımlarla gençliğime koşuyorum
yokluyorum güneşi
cami avlusunda unutulan
dualara mıhlıyorum ellerimi
sabır, dağlarda açan çiğdem çiçeğidir
yüzüme sürdüğüm…




sevdiğimin sözleridir bildiğim dil
yaşama özlemidir gözleri, sureti delil!
ne vakit uzansam hülyalara
çarpar durur gözlerime gözleri
sevdiğim böler uykumu
toplayıp da çıkarır aşkımın çetelesini



bebeğini düşürmüş bir kadın gibiydim
omuzlarımda kabullenmişliğin çaresizliğiyle
bilmediğim bir dil oluyordu olmayan bir delil



ben seni severdim de
biliyorsun işte…




fulya/mart2011