Açılsam kıyıdan sessizce uzağa
İpi kopartsam acele kuşlar gibi
Açsam beyaz kefeni denizi
Yıkılsa bulutlar üzerime
Sessiz sesler üflese
Gelsem ayaklarım gibi…

Peşimden koşsa toprak
Denizin sesi ağlasa yıkılsam oraya
Yatsam sağa yada sola
Uyanır gibi tutunsam dalından
Kopsa yaprak
Bilseler göğü kapatmış
Isınayım diye yanmış o gözler…

Ulaşabilsem yaşadığın karaya
Yüzü seni andıran toprağa
Yağmurun kokunu serptiği diyara
Adım atsam suya taşlara basa basa
Haykırsam sessiz ve sessizce
Kopsa çığlıklar güneş bizi görünce…

Esen rüzgâr hafif dağınık
Sesi karışık ve oynamaktan sıkılmış
Gözü yaşlı ağaçlar dağılmış
Yüzüm hafif kızarık
Elini uzatıp dokunsan eskisi gibi yüzüm
Sarıl kollarıma sana geldim…

Dalların arasında bulutlar
Meyvelerin arasında ışıklar
Gölgemin üzerinde sen
Bir ağaç ve gökte kuşlar
Güneş sonunda gidiyor
Bizi yalnız bırakıyor…

Usulca uyusam göğsünde
Derin bir ses gibi kuyunun içinde
Ellerin örülü ve ip gibi düğüm içimde
Saçlarım göğsünde
Uyusam usulca ulaştığım zaman ellerinde…

S.E.