14
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1159
Okunma
Deniz’in mavi sakalında parlayan venüs yıldızı
avuçlarında nur
ellerini sür yüreğime
"sen" mum
"ben" pervane
geçtikçe kendinden ....
Rüyalarımın buğulu ninnisi gibi
Dalgalar kulaç atar geçmişin çocuk şarkılarına
Sonra dudakların,
kiraz dudakların gelir aklıma
dondurma üzeri "kaymak" sanki
kayar gider...
çamların altında yatan
mesut günlere!
ve ellerin kokan saçlarım dökülünce omuzlarıma
………yüklenir tüm gam yeli göz kapaklarıma
Seni sevmek, seni özlemek…
Muzip gülüşünde taçlansın
Şimdi tüm şiirler yağsın üzerime
Ve tüm iklimler salkım saçak sarsın evreni
Gözlerinde mühürlensin ömrümün kızıl akşamları
Akın eden gece kuşları sanrıları
çınlarken kulaklarımda
Kır istediğin kadar mıhlandığın zincirlerini
Yaya kaldığın yürek uçurumunda
Ve sen
ırmaklaşırken usumun kıvrımında
Sana akıyorum
ömrümün an be an her anında
Sen benden hiç gitmedin ki!
tenimde ki can kadar
Hep vurgun,
hep dargın kaldın hülyalarımda
Ben ve yüreğim
Hep ürkek baktık
iskelesinde demirli yıldızlara
Ki güvercinler kanat çırparken mavi umutlara
Yalnızlık…
yalnızlık içimde kor alevdi pervanede korlanan
Bir köşesinde sen saklı yüreğin
biliyorsun...
Dalgasında yüklüydü Kaf dağında girdap
Her koyda gizli gizli akıyorken hayat
Sen, hiç sır saklar mısın şiir?
Ümmü AŞCI