Eğer deniz üşüyorsa
Karaya doğru
Soğuk bir nefes üflenir
Dalgaların ceplerinden
Serin ve uçuşan
Çiçeklerin dallarına
Bırakmış ayak izlerine
Benzer
Başını eğiyorsa
Eğer bir çiçek…

Eğer denize kıyısı olmayan
Bir şehrin içinde
Yüzmeyi öğrenmişseniz
Kayalıklara çarpan dalgaların
Ezdiği hayallere dalamazsınız
Suyun akarak sizi götürdüğü
O derinliklere gittikçe
Suda kayıp olunmaz
Masallarının sınırlarından
Çıkıverirsiniz…

İpe tutunarak hayat mücadelesi
Vermediyseniz eğer bir
Adanın etrafını kaplayan azgın suların
Bakışları altında
Düştüğünüzde sizi kurtarırmışçasına
Koynuna alacak kadar nazik
Ama bir o kadarda
Ölümcül inemezsiniz
Derinliklere…

Bazen rüzgar estiğinde
Saçlarınız suyun yüzünde
Dans edermiş gibi savrulur
Ve sallanarak ıslanan bir bulut
Gibi suyla kucaklaşır
Mutluluk kaybolmaktır
Bazen
İndiğiniz basamakların
Altında neler olduğunu
Bilmeden öksüzce
Çırpınmaya benzer
Hiç tanımadığınız bir dünyada
Gezmek gibidir…

Doğa
Hep iyi değildir
Olmamanız gereken yerdeyseniz
Ateşe dokunur gibi
Sessizliğinden habersiz olduğunuz
Zamanları kollar
Zarar verdikleriniz
Dostun yüzünde sürünen
Rüzgarın kıvrımlarına
Sahiptir
Su…
Ve akmayı bilmediği için
Sahipsiz dolaşır hep
Yaramaz çocuklara
Benzer
Çoğu zaman
Hiç adil değildir…
Azını sevmezseniz eğer…

Sürekli gezmeyi sever gibi
Bir katilin duvarı yıkması gibi
Vurur bazen kayalara
Kendini zincirleyen
Bir idam mahkumuna benzer
Hep bir iğne batıyormuş gibi
Batar yüzünde
Gezmeyi bilen yada bilmeyen
Sakladıklarıyla oynamayı
Bir denizler birde okyanuslar
Bilmez çoğu zaman
Belki onlarda büyür
Yada ölür
Yanmak yada azalmak
Değildir… Çoğu zaman
Ölmeye sebep acılar
Doğurmak için gerekli olan…
Bazen kurumak yada
Olasıya fazlasını
Taşımak gözlerde
Çocuk gibi takip eder
Çoğu zaman bulutlar
Hep aynı rengin kardeşleri
Olmasa da
Kimi zaman ağlar çocuklarda
Gözleri kararır
Yanaklarındaki al maviliklerin
Örttüğü o beyazlıklar yok olur
Onlarda üşür çoğu zaman
Karadan estiğinde
Ağlayan bir bulutun
Rüzgara sitemi
Hırçınlaşır dalgalar
Susmayı bilmeyen bir
Müzik gibi…

Akıntının yaslandığı
İnsanlarla anlaşmak zordur
Çoğu zaman
Aksidir
Sinirlidir
Kaybolmayı severler
Olmadık sancıların içlerine
Dalan iğne gibidirler
En olmadık diyara açılır
Onlar
Biraz balık kokar her
Denize nazır yüzü olan balkon
Ve demirleri biraz küflü pencere
Daha iyisi kıyısında demirlemiş
Kaşları olan kadınlar…
Her kıyıya tutunan iskelenin
Bir aşkı vardır
Gelmeyi unutan
Şehri unutan
Belki de sevdiğini unutturan
Acılar saklıdır
Her hazine sandığı dibe çökmez
Suyun gözünden dalarak
İç denize
Kimi insanın kaldıracağı boydadır
Her sandık rengi aynı değildir
Aynı değiliz
Nasıl olsa…

Unutur bazen çiçekler açmayı
Saçlara dokunan eller gibi
Saklanan güller kurur
Hiç renginden solan deniz
Gördünüz mü?
Boğazında tıkandığı için
Ekmeği yani bir gemi
Hiç batan bir geminin
Ardından dalarak ölen bir kaya
Yahut gözyaşlarından pişman
Olmuş bir bulut
En çok denizler sahiplenir
Gidenin bir gün geleceği
Umudunu derinlerde
Saklayarak belki de
Bir deniz olmak
Bir okyanus yahut
Ayak basılan su birikintisi
Bunları olmak zordur
Kaldırılamayacak şeylerde
Vardır hayatta
Yahut asla öğrenemeyeceğimiz
Şeyler
Bir toprak parçasına koşan
Yağmur damlası yada
Hep ölmek için düşmeye
Mecbur uçak bir damla
Olmak
Ayak basarak kirletilen
Sularda büyümek
Yada ufuklara açılmak
Bazı şeyler zordur
Bir parçanız
Gözükmüyorsa eğer
Kazıdığınızda altında
Yahut içlerde derinlerde
Bir yerlerde…

Zorla bir sokak arasına
Sığamayıp koca bir yol açmak
Belki caniliktir
Suya öğretilecek şeyler
Olsaydı keşke
Onlar belki durulacak yerleri
Bilirlerdi kendilerince…

Bulutlarında çalmayı
Öğrendiği şeylerden biridir
Rüzgarlar
Bazen yağmur yağmadan yada
Yağarken yada sonrasında
Duyulan toprak kokuları arasında
Buluşan mutlukları dağıtır
Bazen…
Islanmayı sevmez çoğu insan
Ama toprak kokusu başkadır
Her zaman bulunmayan
Çiçeklere benzer
Sürekli yağdıramazsınız
Sürekli yağsın istemezsiniz
Bir çöl olsanız
Kuru dudaklarınızın yakan
Güneşe ne kadar katlanırsınız
Yıllardan bir gün sizi
Öpecek anlık insanları görmek gibi
Zordur
Eğer rüzgar topraktan da esse
Denizden de esse
Gözünüzde bir denizlik
Mavilik yoksa ufka daldığınızda
Onunla oynaşan bir kızıllık
Zordur
Olmayanı görmek çoğu zaman…

Barışmalı insan
Karşısındakinin bir
Kalbi olmasa da
Belki kızar
Yada sevindirir
Bazen üzer
Üzüldüğünde hiç sessizce
Yıkıp geçer
Ne varsa sevip sevmediği
Yine de bilmeli insan
Su gibi akıp
Hiç olmamış gibi değil
Ama olmuşu
Bilerek…
Anlamalı insan
Niye kayalara vurur
Dalgalar
Niye hep sakindir
Bazen yüzü asıl olmaya
Alışmış bir su…

Bir kızı vardır…
Bildiğim
Oda İstanbul da yaşar
Bende en çok onu severim…
Bazen acıtır
Uzaklığı ama hep bir şeyler
Eser dalgalandırır
Yüreği onun nefesi…


(Se)