bir Türkmen sagusu’yum gülizâr çığlık çığlık
kıpkırmızı tütsüler serperim bozkırlara
yamaçları seyrelmiş ve tepeleri basık
gürz yükseltiler tanır özgürlüğümü benim
ve coğrâfyam usulca gömülürken sırlara
aynalarla çevrilir şu günahkâr bedenim


kaldır beni yerimden sere serpe bir vebâl
üzerime çullanır acımaz mertliğime
bakşı soluklarında adressiz kalır mahâl
ve depreşir sızılar on bin yıl ötesinden
kaldır beni yerimden yüreğim lime lime
yüzüm ki katmerleşir sımsıcak nefesinden


bir Türkmen sagusu’yum gülizâr çığlık çığlık
ateş dilim kanatır masmavi gökyüzünü
kadife gecelere gizlenirken karanlık
güz hüznün sarısıdır ay ûmidinde bedir
ve damarlarım titrer uğurlarken yüzünü
antik mısralarımda bâkir düşler gezinir


kaldır beni yerimden sarıldığım bu sanat
sindirir hoyratların o sarsılmaz bendini
bir sinsin havasıdır yoz gidişlere inat
cam duvarlarda kalan o çetrefil bekleyiş
kaldır beni yerimden kaldır kendi kendini
ateşlere salmadan dinsin bu çığ sesleniş


bir Türkmen sagusu’yum gülizâr çığlık çığlık
efsûnlaşmış emlerim yırtar gür çimenleri
sarmaşık bir günlüğü tutan ağaçları sık
ormanlar kadar ıssız değildir göğsümde haz
ve avlağımda coşkun ayindir her zemheri
şahlanan renklerime temrenlerin dayanmaz


kaldır beni yerimden dolanır durur bin âh
şakayık lehçelerim bir yalıyar sürgünü
günbatımında mızrak kadar bağnaz bir günâh
kurumuş dudağıma bakınır tuhaf tuhaf
kaldır beni yerimden hayâllerin her günü
tekmil hesâba çeker akkor keser her taraf


bir Türkmen sagusu’yum gülizâr çığlık çığlık
asra takvim düşerim balbal gövdelerinde
atlasıma kök salan kopuzların o çalık
tınılarında saklar haykırışımı akıl
ve çağlar tarih boyu ediplerin ferinde
simsiyâh sayfaları işgâl eden bu fasıl


kaldır beni yerimden haydi elimden tutup
kavgadan yeni çıkmış savaşçı edâsıyla
yedi iklim dört mevsim dört yön ve iki kutup
muştu sarhoşluğunda sırılsıklam her salık
kaldır beni yerimden nevbahar sedâsıyla
bir Türkmen sagusu’yum gülizâr çığlık çığlık


üçocakikibindokuz-tarsus

hakan ilhan kurt