böyle ağlarsan eğer çıldırırım gülizâr
yırtarım vakte dâir bıraktığın verdeyi
efil efil yüreğim ve kabarmış bir damar
zikrimle de ayılmaz cehl-i mecnûn sersefil
ey aklıma ziyanım kaldır şûha perdeyi
ve döşe sabaha dek geceme sabr-ı cemil



zühre bakışın titrer avâre kalır mahrem
sonu darağacında bir isyandır yoluğu
kör-kütük gerilmeler salıncağında çehrem
hangi yöne savrulsam sûretim parçalanır
ey çiçeğim sar beni ensemde kurt soluğu
kıvranır durur densiz genzimde patlar kahır



eğer böyle ağlarsan çıldırırım gülizâr
dağıtırım beyhûde salındığım medarı
velâdete ermeden kurur gönlümde bahar
ayağıma dolanır çiy sarınmış nezâket
ey benim kalemimin san’atımın mimarı
yalnızca gülüşündür cehennemime cennet



delile sayılmaz mı hâl sayfalarca memduh
ve kurşun gibi midir gam inmesi aynaya
gül yanaklar nedâmet kor dudaklar ki meşduh
sükûta mı döner hep yüzünü raks-ı şehnaz
ey benim yarı baygın uykumdaki loş rûya
tut o gözyaşlarını bahtım olsun mihr-i naz



ağlarsan böyle eğer çıldırırım gülizâr
gözlerim kömürleşir kül ağar ellerine
çöreklenir başıma fırsat düşkünü bir mar
ifrit eğlencesinde şahlanır bîhuş sühaf
ey kavî zırhım benim göğsüme dokun yine
vebâli bende kalsın bakınma tuhaf tuhaf



kıyâmet sonrasına sürülür fer-i dilbâz
ve firâra meyleder râyihanın faili
imbata boğuk sancı yitirilmiş bir infaz
dillendirir boynumu fetvaların ki farzdan
ey hırçın varlığımın en uysal şemaili
dindir damlalarını buz kesmiş vech-ûl arzdan



eğer ağlarsan böyle çıldırırım gülizâr
sızlatırım koynuma gerdirdiğin boşluğu
kanatları kırılmış bir bedîr olur efkâr
ve mahşere demirler ağ alnımdan tenâkus
ey secdemin âbâdı vur nefsinle kuşluğu
pespembe kıyâmımı bulandırırken kabûs



sakınır telaşımda dehri âlem-i esbab
hiddetimde sakınır cümle bay û gedâsı
ne hasım muhabbeti kalır ne de bir ahbab
pençeleri yüklenir içimdeki korkular
dinle beni duy beni aşkın ıtrî sedası
ağlayacaksan eğer çıldırırım gülizâr


otuzbirocakikibindokuz-tarsus

hakan ilhan kurt