Seni çağırıyorum, kar tutmuş koyaklardan
Yetim bakışlarımın derince kertesinde...
Telâşlı kuşlar gibi açtan, açıktan, dardan,
Topladığım dûalar, göğsümde boğum boğum.
Bismillâh emzirdiğim seyrânın ertesinde,
Ben her Cum’a sabahı, seni çağırıyorum.


Dil ucu türkülerle bekler dururum tekmil,
Âyine durmuş gibi her tütsü sönüşünü...
Bağdaş kuran buluttan a’mâk sağımı zembil,
Seğirtir saçlarımda, cümle sebâttan mahrum.
Toprak, kutsarken suyun bağrına dönüşünü,
Ben her Cum’a sabahı, seni çağırıyorum.


Seni çağırıyorum, divândan avaz avaz
Mâmafih tekmeliyor, seherin minberimi...
Alnım yılkı yelesi, dizlerim yalım alaz;
Baskın veren râyihan, ûmid râhlesinde mum.
Duysan da duymasan da günletip ezberimi,
Ben her Cum’a sabahı, seni çağırıyorum.


16 Aralık 2011 / Gaziantep

Hakan İlhan Kurt