Hüzne yenik düşerken eski fotoğraflar
Şimdi ipi kopmuş bir uçurtma yalnızlığıdır
Gönlünü gündüz gözüyle istila eden
Karışırken mazinin külüne bütün aflar
Eşlik eder siyahın zıtlığı beyaza
Ve sevdadır ardına bakmadan giden



Ben yiteli beri ömründen
Bilirim nazenin düşler değildir gördüğün
Bir örümcek ağı zarifliğinde ördüğüm
Bütün şiirler labirent
Yitirdiğin bakışlarımsa gayrı ömrüne kördüğüm



İmbikten süzülür gibi süzülse de damla damla
Yanaklarından sel gibi keder
Ne efsunlu bir bakış kalır geriye ne büyü
Dolarken sinen bin ömre yetecek kadar gamla
Dalar gözlerin uzaklara
İnletirsin ayrılığa dair o türküyü




Ben yiteli beri ömründen
Bilirim mutlu gülüşler değildir dudağından dökülen
Gönlüne tohum tohum ekilirken elemler
Bütün şiirlerden
Kanayan dikişlerdir sızım sızım sökülen


Muhammed Mehmet GÜL