Şimdi sessizliğimi kim duyar
Ey beni halden hale koyan yar
…
Duvarda yapayalnız asılı
Siyah beyaz fotoğraflara gel de halimi sor
En deruni sancılarla
Beni yalnızlığımla bir başına kor
Reddedilmez bir miras gibi
Giderken ruhuma
Bıraktığın anafor


Böyle akşamın alacasında
Alaca atlarla gidişin ölümdü
Dönüşün olmadı
Bahçeye diktiğin son gül
Adına yazılan şiirler gibi inan hala solmadı


Bütün yıldızlar sen gibi gözlerimin önünden kayar
Ey beni halden hale koyan yar
...
Uykularımı karabasanlar bölerken
Gel de düşlerimi hayra yor
Kalabalıkların yalnızlığında
Elem sandalıyla ummana açılmak çok zor
Apansız tarumar eder her şeyimi
Giderken ruhuma
Bıraktığın anafor


Şarkılar sus pus artık
Kağıda düşen her hecede
Istırabı g/ördüm ilmek ilmek
Bu son yolculuk sonrasında
Ne acı bir daha gülemeyeceğini bilmek
Ne acı bir daha gelemeyeceğini bilmek.
…
Veda
Elveda…

Muhammed Mehmet GÜL