2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1033
Okunma
Sonunda oldu işte;
Yağmur sindirdi tenini şehre
Kabullenişin ruhuna teslim ederek
Küf kokan yalnızlıkları defederek
İşlendi yüreklere toprağın nisan kokusu...
Ve sen mavi;
Becerebildin en zayıf halkamı
Varlığınla sağlam kılmayı...
Sönük umut yeşili apartmanın
Onbirinci katın balkon korkuluklarında
Yalnızlığım dans ederek ölümü solumakta
Poyrazın uğultulu buğusunda...
Ve sen yağmur;
Hiç bu kadar tutsak kalmamıştın
Yarenlerin istiridye sevdalarına...
Ve sen mavi!
Ve sen yağmur!
Ve ben!
Ve sen!
Ve biz!
Hiç bu kadar özgür olmamıştık
Sevdanın okyanusuna kanca attığımızda...
Ve hiç bu kadar yalan kokmamıştık
Dürüstlüğümüze asil pay biçtiğimizde...
Selçuk ERKİ