Bildiklerim senden gitti
Issızlığın yamacında seyrederken
Ayaklarım altında kaydı arz
Biriken ne ise ceplerimde
Unutuldu verilmeyi
Küf tuttu çocukluğum
Sen gittin

Hangisinde gizlendiyse hayat
Kiminse bu bilinmezlik
Alsın gitsin şimdi
Düş düşer kumbarama
Biriken sende kalsın
Dokununca yüreğime vedan
Takılır gün geceye
Tan ağarmaz demem hep ağarır
Bekler miyim sabahı onu bilmem

Söz içimde gizli bir fırtına şimdi
Sessizliği oynarken anlatıyorum aşkı
İki hece
İlk harf sus
Kimde kaldıysa elin küs
Bit içimde şimdi
Bitmeyi biliyorsa elin
Git şimdi içimden

Hayatsın sende saklananlarla
Var olan kimse bul kendinde
Bekleyen sessizliğe hep gebe
İçimde kalsın son hece
Sus
Küf tuttu masallar
Sen gittin

Hayat dedim sana
Bahardan önceydi
Ilıktı hava
Turuncuydu adın
Oysa üşürdü
Hep bir mavi dudaklarında
Aradıklarınsa
İki Mushaf arasında

Git dedim sana
Senden sonraydı
İçimdeydi adın
Karaydı giydiğin
Kimdin bilinmezliğinden ilkiydin
Benden sonraydı benliğim
Küf tuttu adın
Sen gittin

Öldün sen!
Öylece düştün içimden
Sana ne dedimse doğrudur
Yar dokuması sevdasında
Gün içimde saklı bir mahzen
Bıraktıkların
İki Mushaf arasında

Ben seni bilmek istedim!
Gidilen yolların teferruatına aldırmadan yürürken
Caddelerin sahipsiz kaldırımlarında sen varsın
Düş şimdi uyanıkken görülen dünya
Gerçek anlaşılamayacak kadar sığ ve karanlık
Kendi bilmezden gelen bu kaldırım yokuşları
İçinde buluşan iki dost
Semada takılı kalan dualar
Ben seni bilmek istedim
Kimsesiz bir baharın urganında dünya
Ahir beklenilen gerçek
Evvel ise yaşanılmış bir mazi
İlk harf
İlk hece
Sus(tum)
Ben seni bilmek istedim

Kal dedim sana
Bak bu şiir yazgıma
Yollar hezeyan
İklim bizden önce lades
Son söz çıktı aklımdan
Elimde teferruat
Dilimde ardın
Ben eflavi dedim sana
Sen gittin
Ben kal dedim sana
Sen öldün
Sus

Selçuk ERKİ