Cam kırıkları
Sen
O

Mahyalarda ışıldayan sabah notları
Geceden taşırken hüzünlerini
Kendini aradığın sonbahardır adın
Şimdi bir ayazın koynundasın
Gözlerin esareti yaşarken tavanda
Düşlediğin gelmeyendir
Söylediğin bitmeyen

-SUS-
Ki başlasın söylenmeyenler
Ki bitsin gecenin iç tenleşmesi


II

Söz biter acı kalır
Peltek bir sabaha uyanır dilin
Kimdi hatayı yapan anekdotlarda
Tarihi birbirine karıştıran
Harmanlanan bu kısır döngü hangimize ait
Sen mi sevişmeyi unuttun
Yoksa ben mi unuttum sevmeyi
Bu iktidarsız mutluluklar
Hangi başağın kasıklarında yüz buldu

SUS
Ki dilimde enforme olsun aşkın
Ve gitmek
Hani bilinen gitmek
Pis bir koku gibi kalsın büstümüzde


III

Dokunmaktan bahseden şiirlerden
Kaçarken yalınayak düşlerle
İstasyonlarda dilenen kadınları okşuyor zaman
Zaman içimden yıpranan sahtiyan
Aşk içimde kükreyen hayvan
Kılıçların gölgesinde can veren Şahmeran
Bulduğunu sanırken kudsiyetini aşkın
Bir efsanenin indirilmiş donunda beklerken
Tüm donörler intihar yokuşlarında ölü

“sütünü boşaltmayı bekleyen anne şefkati
Sıvazlarken kırışmış göğüslerini
Lam’ın kancasına taktım ben seni
- Ve -
Mim kavlinde sevdim seni”


SUS
Ki bu ateş yaksın ceddimizi


IV

Acı sessizce yayılır
Sessizce yalayarak tende
Şifanın tarihinde iki bin yıldır aranmakta olsa da
Kaybolan iksirler de dahi bulunamadı tedavisi aşkın
Şecerelere işlenmese
Vardır ayrılığın belli bir vakti

SUS
Ki Burda bitsin adın.


Selçuk ERKİ