0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
28
Okunma
Bir Nihal damlasıdır yağmur,
Göğün gözyaşlarıyla yıkanır şehir.
Her damla bir “Hu” ile düşer,
Sessizce arınır gökler ve yer.
Bu ıslak aynada kendimi buldum,
Yalnızlığımı sildi yağmur.
Gönül şehrine yağdı rahmet,
Her damlada bir sır, her seste vuslat.
Mistik bir nefesle süzülür su,
Yeryüzü ile gökyüzü buluşur şimdi.
Yağmur olup indim toprağa,
Kendimi aradım kendimde.
