0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
29
Okunma
Karanlıkla Barışın Şiiri
Gecenin koynunda bir ateş yandı,
Söndü sandım, doğdu ışık ardından.
Karanlıkla barışan gönül bilir,
En derin hüzün, en saf sevinçtir.
Ay yüzünü gösterir, geceye selam,
Yolunu kaybeden bulur sonunda anlam.
Bir damla gözyaşı düşer toprağa,
O da olur, sabahın ilk duası, duağa.
Gönül, kıştan usandıysa eğer,
Bilir ki bahar, en soğuk yerden çıkar.
Karanlığın ardında bir sır saklı,
O sır, aşkın en büyük hakikati.
