Sen, kalbimin ortasında yazılısın.
Sol yanımda kıyamete dek sürecek olan aşk,
Sağ tarafında ismini nakşeden âlem yaşar.
Ben, senin adını andıkça, yıldızlar secdeye varır,
Gökyüzü kalem olur, kalbime yazılır kaderim.

Kalbimin üç dili var:
Biri göğe döner,
Biri yere,
Biri kalbime.
Göğe dönen dua, yere inen gözyaşı,
Kalbime saklanan ise yalnız sensin.

Kalbimin üç kelâmı var:
Biri Vâv,
Biri Elif,
Biri de Mim.
Her biri bir sır, bir mertebe, bir isim;
Her biri senin suretinde yankılanan kelâm.

Sen kalbimin ortasındasın, Züleyhâ;
Vâv kadar derin,
Elif kadar sağlam,
Mim kadar kudretli.
Bir aşkın romanı sürükler beni
Satırlarında yanar, sayfalarında doğarım.

Ben ise senin kalbinde üzeri çizilmiş bir avareyim sadece;
Kanatları kırılmış, Âmin kuşlarını bilir misin?
Ben, Anka iken Hümâ’ya talip olan
O Âmin kuşlarının en yorgunuydum,
Duası yarım kalan bir gök parçasıydım.

Şimdi kâinat dahi bilir ki, Züleyhâ!
Aşk, yokluğunda varlıktan taşan,
Suskunluğunda cemreye bürünen,
Dualarımda kelimeye hapsedilen,
Yusuf misali kuyuda zikredilen
Bir yakarıştır, Rahîm olan Allah’a.

Ben seni öyle çok sevdim ki,
İsmini duysaydı âlem,
Kanatlanır, mürekkebe bürünür, resmederdi seni.
Güneş nurunu senin gözlerinden öğrenirdi,
Ay, suskunluğunu senin sükûtundan.

Ey Züleyhâ, ben seni kelimelerin doğumunda buldum,
Her harf seninle doğdu, seninle sustu.
Bir “Elif” gibi dimdik, bir “Vâv” gibi eğildim,
Bir “Mim” gibi kapandım adının içinde
Aşk, yazıdan taştı; kelâm, secdeye vardı.

Her gecenin kalbinde bir “Âmin” saklı,
Her duanın içinde bir “sen” gizli.
Ben, dua eden bir kelimenin içindeyim artık,
Ne göğe sığarım ne toprağa,
Çünkü senin adın oldum: “Var” ile “Yok” arasında.

Vâv, bana eğilmeyi öğretti,
Elif, dirilmeyi,
Mim, susmayı;
Üç harften ibaret bir kâinatım ben
Her birinde bir “sen”, her birinde bir “Ben değilim.”

Züleyhâ, aşk bir hicrettir
Kendinden çıkıp, kendinde kaybolmaktır.
Seninle ben, iki damla iken bir denize dönüştük,
Ben silindim, sen kaldın;
O kalan da artık biz değildik yalnız O’ydu.

Şimdi bilirim, Züleyhâ:
Aşk, varlıktan taşan bir suskunluktur.
Ben, senin kalbinde silinen bir harf olarak
Hâlâ dua ederim
“Ol” diye değil,
“Oldun” diye.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(9 Kasım 2025)