Düşledim seni ervâh-ı âlemde,
Kağıttan gemilerde taşıdım kalbini
Nitekim görseydi kalbi ricalin cân-ı âlemde.

Hâlet-i rûhiyem bir kelebek misali,
Zamana meydan okurdu
Canımdan bir değil bin parça kopsa
Kader derdim, kader veya vâye.

Ayet ayet cemreler düşse göğüs kafesime
Kudüs sokaklarında okunsa sela sesi
İncelse göz bebeklerim,
Dursa aniden kalbim
Kim yaşatabilir aşktan gayrı
Aşkın rengi olan kalbinin miracını...

Bu ne başlangıçtır ne de son
Yaratılıştan beri nice güçlüklere göğüs geren aşk,
Elbet ruh-u revânda vecd’e dönüşecek.

Yâre-i dile ataş olsun diye
Yeise kapılan yüreğimin kuyusunu,
Muhabbetine eşik olan yalnızlık hissini
Ervâh-ı âlemde yeni doğan bir çocuk misali
Zincirlerdin yüreğimdeki seni
Yırtılan göğüs kafesimin ipleriyle...

İlişse yakama sen kokan bâd-ı sabâ
Rahmanın kelamını işitse cümle âlem
Ve ardından,
Nice güçlüklerden firar etse
Alnımdan dökülen ter damlaları
Bir cuma akşamı okunsa selâ sesi,
Elif kokusu sinmiş olan sol yanımdan
Dökülse cemreler bir tümör misali,
Kazınsa beynime bir sığınmacı gibi...
...
BÂİN-İ ADLÎ (HABİB YILDIRIM - LARDES SYMPRA)

( Şiirden kısa bir ön parça)