Durur ise zaman,kalbin yağmura meydan okur mu ?
Gecenin karanlığında sözlerin bir kefen olup sığdırabilir mi?

Seni ve senden çalınan üç gizli ve eski hazineyi,
Söyleyebilir mi mutluluk bu hazinelerin aşikar halini?
Yoksa kuytu bir köşede gizlenip izler mi ezilişlerini?

Söyle var olan neydi bu kırık ve dökük alemde,
Savaşla başlayan ve sonunda ölüm ile sonlanan gözyaşların mı?

Mezarlığın başında toprağı avuçlarken titreyen avuçların mı?
Yoksa zamana inat her mahlukata karşı direnen,
Yorgun kalbinin şefkatli sesi miydi?
Bu kayıp hazinelerinin içinde yorgun bir savaşçıya dönüşen.

Söyleyeyim sana hazinelerinin neler olduğunu bir bir:
Karanlığa meydan okuyan merhametini,
Merhametinden oluşan şefkatinin son kanatlarıydı,
Bu kanatlarda Yaradanı unutmayan her günkü nöbetini...

HABİB YILDIRIM