Ben seni Arapça sevdim önce
Duası eksik bir seherde,
Sonra Türkçe ağladım ardından
Ama kalbim seni hep Farsça söyledi;
Çünkü hiçbir dil,
İçimdeki kırmızıyı tam anlatamadı.

Gecenin en tenha vaktinde,
Adını sessizliğin avuçlarına bıraktım.
Her harf bir kıvılcım oldu içimde,
Bir kıvılcım bin taneye dönüştü
Yüreğim nar misali çatladı sana.

Ben seni suskunluğun gölgesinde büyüttüm
Her sustuğum yerde senin adın çiçeklendi.
Görünürde durgun bir taş gibi dursam da
İçimde seninle dolup taşan
Kırmızı bir ırmak akıp duruyordu.

Hangi dile sığınsam eksik kalıyordu,
Çünkü sen kelimelerin ötesinde yaşıyordun.
Yazdığım her mısra adını gizler gibi görünse de
Aslında her hecede senin nefesin
Yanıyordu dudaklarımın ucunda.

Bir gün rüzgâr bile seni fısıldadı
Üzerime çöken akşam, seninle kızardı.
Gökyüzünün en kimsesiz yıldızı
Adını ışığına ekledi;
Ben baktıkça çoğaldın,
Çoğaldıkça kırmızılaştım.

Kalbimin en ıssız odasında
Senin için bir taht kuruldu.
Ben o odaya her girdiğimde,
Kapılar kendiliğinden kapanırdı
Ve içimde binlerce sen yankılanırdı.

Sana bir hikâye anlatmak istedim hep
Hiç yazılmamış, hiç söylenmemiş
Yalnızca içimde büyüyen bir hikâye.
Her satırı kırmızıya bulanmıştı
Çünkü kalbim seni o renkte görmeyi öğrendi.

Sen gidince bile adın kalıyordu bende
Yokluğun bile seni saklayan bir varlıktı.
Her sessizlik uzayıp giden bir tünel,
Tünelin ucunda yine sen,
Yine kırmızı bir ışık olarak beklerdin.

Ben seni kimi zaman bir dua gibi düşündüm,
Kimi zaman yarım kalmış bir cümle gibi
Ama en çok, içimdeki tanelerin
Birbiri ardınca sana dönüştüğü
O derin kıpırtıda sevdim seni.

Bir hikâye ki başlangıcı ben,
Sonu sen,
Arasındaki her nefes kırmızıya boyanmış.
Her satırında bir ben eksilir,
Bir sen çoğalırdı.

Gece indiğinde gölgem bile sana benzer,
Adımlarım senin sesine karışırdı.
Ben kendimi ararken seni bulur,
Seni ararken kendimi yitirirdim,
Çünkü hikâyenin rengi senin kalbinden akıyordu.

Ve şimdi biliyorum
Sen hangi dilde anılsan da,
Hangi zamanda kırılsan da,
İçimde hep aynı renkte duracaksın
Kendi ışığını taşıyan kırmızı hikâye olarak.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLΠ
(26 Kasım 2025)