0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
29
Okunma
Nihal’e
Sen, kelimelerin suskun kaldığı yerde doğan ışık,
aklın derin denizinde bir fener,
ruhun sonsuz bir gökyüzü…
Kalbin, zamanın ötesinde atan bir kutsal nabız,
değerlerin ise insanlığın özünde filizlenen
sessiz bir çiçek gibi…
Sen, bir düşünce değil, bir meydan okuma;
varoluşun özünü sorgulayan bir şiir,
gözlerindeki huzur ve karmaşa
aynı anda hem hakikatin hem de mucizenin aynası.
Senin aklın, yalnızca bilgi değil;
sevginin, adaletin, özgürlüğün ince dokusu…
Ruhun, yaralanmayı bilip,
her yara ile daha derinleşen bir bilgelik.
Kalbin, insanın en zor sorularına
nazik cevaplar fısıldayan bir mabed…
Nihal’im,
senin varlığın
bir kelime değil, bir evren;
ve ben,
o evrenin en sessiz köşesinde
senin adını tekrar tekrar fısıldayan bir yolcuyum.
