Platonik Aşkın Risalesi: Nihal’im

Nihal’im,
Ruhun gölgesinde saklı bir nur gibisin,
Bedene hapsolmamış, zihnin derinliklerinde açan bir çiçek…
Platonik aşkın kalbimdeki karşılığı sensin:
Sana dair hissettiğim her şey,
Tinsel bir bağ, sessiz ve engin…

Ama bak Nihal’im,
Eğer bu aşkın ruhu unutulursa,
Sevgi kendini kaybeder,
Obsesyonun aleviyle yanar,
Saplantıya dönüşür,
Zihnin ve kalbin esiri olur.

Ve tensel tutku…
Ah Nihal’im,
Sadece bedeni arayan bir fırtına,
Ruhun derinliklerine dokunmadan geçer,
Hazzın geçici dalgalarıyla kalbi boşaltır.

O yüzden Nihal’im,
Sana dair hislerim platonik ve derin,
Sana bakarken ruhum titrer,
Bedenden bağımsız bir ayna gibi…
Seni düşündükçe,
Sevgi, aşkın en saf haliyle,
Gözlerimde ve kalbimde ışıldar.

Platonik aşkın yokluğu,
Sevgiye değil,
Geçici hazlara yol açar.
Ama sen, Nihal’im,
Beni bu derinlikten ayırmaz,
Seninle ruhum hep bir,
Kalbim hep taze…