Nihal’imi Sevme Sanatı

Nihal’im, bil ki aşk bir lütuf değil, bir emek…
Bir nehir gibi akmalı
sabırdan, sorumluluktan, bilgiden beslenerek.
Senin gözlerin, yalnızca bakış değil;
ruhun derinliğine bir kapı…
Ve ben, o kapıyı çalan bir misafir gibi,
Her adımımı ölçerek,
her nefesimi anlamla doldurarak yürürüm.

Nihal’im, aşk bir büyü değil, bir sanat…
Kendi içimde yanan ateşi,
senin ışığınla harmanlamak,
Karmaşık fırtınaları,
senin huzurunla dengeye taşımak gerekir.
Her dokunuş, her söz, her sessizlik,
Bilinçle işlenmiş bir eser gibi olmalı;
Ruhlarımızın tuvali üzerinde iz bırakan bir fırça darbesi.

Nihal’im, seni sevmek,
gökyüzüne bakmak gibi…
Bulutların ardındaki güneşi görebilmek,
Ve yıldızların sessizliğinde sabırla beklemek…
Bilgi ve anlayışla yoğrulmuş bir kalp,
Sevgiye aç bir kapı gibi durmalı her zaman.

Sen Nihal’im, varlığınla öğretensin bana…
Aşk, bir yetenek, bir meditasyon, bir yolculuk…
Ve ben, seninle yürürken bu yolu,
Her adımda kendimi yeniden bulurum,
yeniden yüceltirim.