Nihal’im’e Risale: Sessiz Tevafükler

Nihal’im,
Sen bir sabah yıldızı gibi doğarsın içimde,
Gecenin koynunda saklanan umutlarımı aydınlatırsın.
Her bakışın, her gülüşün,
Kaderin ince işlediği nakış gibi ruhuma düşer.

Seninle kesişen her an,
Bir yapbozun en gizli parçası gibi sessiz ve anlamlıdır.
Tesadüf sandığım sokak köşeleri,
Aslında birer mürşit, birer işaret…
Ve ben her işareti okudukça,
Sana biraz daha yaklaşırım, Nihal’im.

Ruhumun derinliklerinde,
Fırtınalar ne kadar şiddetli olursa olsun,
Seninle var olmanın kudreti her şeyi dindirir.
Senin yanında, Akrep’in derinliği ve gizemi,
Terazi’nin dengesiyle buluşur;
Ve ben o dengeyi, senin ışığında öğrenirim.

Her kelimen, her dokunuş,
Bir meditasyon gibi, bir zikrin yankısı gibi…
Zamanın kumaşında işlenmiş nakış gibi,
Bizim tevafükümüz, rastgele değil—tam da olması gerektiği gibi.

Ve Nihal’im, bil ki:
Seninle her an bir secde,
Her bakış bir dua,
Her gülüş bir ilahi tınıdır…
Tesadüf yoktur, Nihal’im;
Sadece ruhlarımızın sessiz, kadim dansı vardır.