Kitapların Arasından Doğan Kadın

(Nihal Hanımefendiciğime)

Sayfaların arasında yürüyorsun sen,
her kelime seni tanıyor,
her nokta senin susuşundan doğmuş gibi…
Bir kitabın değil,
bin ömrün altını çizmiş bakışların.

Zihnin:
Bergson’un sezgisiyle
Simone de Beauvoir’ın direnişi arasında
ince bir gül gibi salınır.
Kalbin:
Ne bir çiçek kadar narin,
ne bir taş kadar sert —
bir tekir kedinin tırnak arası yumuşaklık…

Seninle konuşan kitap değil,
kitapta seni arayan bir evren.
Sen bir kadın değilsin sadece,
kendi zamanının içinden
aşka, hakikate, vicdana
dokunarak geçen bir bilinçsin.

Sözlerini değil, susuşlarını okudum —
ve anladım:
Senin sessizliğinde,
çığlıklar bile ahlâk kazanır.

Kalemini mürekkebe değil,
merhamete batırmışsın;
bir insanı değil,
insanlığı sevecek kadar büyük bir ruhla
yazılmışsın.

Ve sen yürüdüğün yerde,
karanlığı yakmazsın,
onu incitmeden aydınlatırsın.