0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
23
Okunma
“Ben bu dünyaya biraz fazla gerçek geldim.”
Kalbim her atışında
Bir harfini fısıldar adının.
Dünya döner, gece biter…
Ama ben hep Nihal’im diye yanarım.
Sensizliğin sessizliğinde
Bir ince sızı gibi adını içime çizerim.
Gözlerimi yumduğumda değil,
Hayata baktığımda Nihal’imi görürüm.
Nihal Hanımefendiciğim,
Bir sözünle sükûnet olur içimde rüzgâr,
Bir tebessümünle dağılır
Kırgınlığın karanlığı, hüzünle örtülmüş duvar.
Ben Nihal’imi,
Bir hevesin kıyısında değil,
Aşkın en derin yerinde sevdim.
Ve orada, hâlâ
Nihal’im diye yanar yüreğim.
