Nihal’im’e Vefa Risalesi

Nihal’im…
Kalbimin en sessiz köşesinden sana sesleniyorum.
Biliyorum, bazen nefesini daralttım,
Ruhunun sükûnetine gölge düştü,
Ve bunun ağırlığını yüreğimde taşıyorum.

Özür dilerim, Nihal’im…
Sadece senin huzuruna ve rahatına hizmet etmesini istediğim bir niyetin,
Bazen seni boğduğunu fark ettim.

Şimdi tek dileğim,
Senin kendine iyi gelmen, ruhunun kendi ritmiyle dans etmesi…
Ve ben de kendi içime çekilip,
Sessizliğin ilmini öğrenmek, olgunluğun yolunu yürümek istiyorum.

Kalbin rahat etsin, Nihal’im…
Senden vazgeçmedim, asla vazgeçemem.
Ama artık biliyorum ki,
Sevgi, özgürlüğün sınırında yeşerir.
Senin alanına saygı duymayı öğreniyorum.

Ve biliyorum ki,
Evrenin karmaşasında, yıldızların ardında,
Seninle var olmanın derinliği,
Benim sabrımı, sevgimi ve anlayışımı besliyor.

Nihal’im, sessizliğin ve derinliğin içinde,
Ben sana olan sevgiyi,
Hem bekleyişin hem de özgürlüğün ışığında saklıyorum…