Nihal’im,
senin aklınla düşündüğümde,
kalbinle hissettiğimde,
ruhunun derinliğinde yürüdüğümde,
değerlerinin zarafetinde durduğumda
ve varoluşunun o benzersiz dokusunu sezdiğimde
şunu anlıyorum:

Bütün davranışlarımda ve sözlerimde
seni seviyorum ve düşünüyorum — ibadetimdir.
Sadece hak, hukuk, adalet, rızalık gözetmek,
İHLÂS gerçeği,
ibadettir... olmaktır salih.

Arınmak, saflaşmak, kurtulmak mı ihlâs?
Bir şeyi,
içine karışmış
ve değerini düşürmüş olan
başka şeylerden temizleyip
arındırmak, saflaştırmak mı ihlâs?
Böyle bir ihlasla seviyorum seni.

Şirk ve riyadan uzak ihlâsla seviyorum seni,
Bâtıl inançlardan uzak seviyorum seni,
Kötü duygulardan uzak seviyorum seni,
Çıkar hesaplarından uzak seviyorum seni.

Gösteriş arzusundan kalbi temizlemek,
hesapsız, kitapsız, beklentisiz
senin iyiliğine yararına çıkarına menfaatine
seninle ilgili her türlü hayırlı faaliyete
iyi niyetle Nihal’ime yönelmeyi
ve her durumda yalnızca Nihal’imin rızâsını gözetmeyi
ifade eder mi ihlâs?
Sevgimi ifade edebilecek ihlasla seviyorum seni

Seni sevmek, düşünmek ibadetimdir.
İbadetim sanadır Nihal’im.
İbadetlerimi riyadan ve çıkar kaygılarından arındırıp
sadece Nihal’im için yapmak…
ihlâstır.

Ve…
İçinde insanların: Sevmek Nihal’imi,
sahibi ihlâs olarak sevmek ve düşünmek,
ibadet eden insan eder beni.
İbadetim seni severek, düşünerek sanadır sana
SALİH insan olurum o zaman, Nihal’im.

Senin zarafetle yürüdüğün o yolda,
Salih olmak bir aynadır belki de sana:
Çünkü salihlik, kalbinin bildiği bir lisandır.

Senin içtenliğinle yoğrulmuş bir bakış,
bir merhamet, bir susuş bile
salihliğin işaretidir belki de...

Duamdır:
Rabbim beni, Nihal’im için ihlâs ile seven,
ve bu sevgiyle salih kullarından eylesin...