Bir sessizlik vardı, senden önce
Geceler ağır, yıldızlar suskun
Ve ben hâlâ bilmiyordum,
Bir boşluk nasıl bu kadar derin olabilirdi?

Rüzgâr bile sessizdi,
Ağaçlar duruyor, yaprak kıpırdamıyordu,
Bir şehir uyur gibi
Ama gölgeler bile uykuda değildi.

Gözlerim açık, kalbim uyanık
Ama bilmezdim seni bekleyeceğimi;
Bir adın yokken dudaklarımda,
Bir yokluk vardı tüm âlemde.

Bir kuş uçar ama henüz yoktun sen,
Bir çiçek açar ama habersizdi baharlar;
Ben hâlâ sessizliğin içinde,
Daha adını bilmeden seni arıyordum.

Bir nehir akıyor gibi ama sessiz,
Sadece kalbimde bir ritim vardı,
Ben o ritimle kalbine yürüyordum,
Sana varacak yolu bilmeden.

Geceler uzun ama boştu,
Sabahlar gelirdi ama fark etmezdim.
Her an, her saat, her nefes
Senden önce bir sessizlikti bana yalnızca.

Bir yıldız kayardı sessiz kalbinden,
Bir melodi çalardı ruhunun minberinden,
Sen hâlâ anlam veremezdin
Benim, seni asırlarca bekleyeceğimi...

Bir kapı açılır ama açan sen değilsin,
Bir rüya başlar ama bitmeden kaybolur,
Ben hâlâ beklerim seni,
Senden önceki sessizliğin içindeki seni.

Bir kelime doğmadan ölürdü,
Bir cümle tamamlanmadan susardı
Ve ben hâlâ arardım Rabbimin Emanetini,
Adını bilmeden kalbime kazırdım ismini.

Bir sabah gelir ama doğmaz güneş,
Bir akşam iner ama karanlık eksik,
Senden önce sessizlik vardı ruhumda
Ve hâlâ sürer, sen gelmedikçe...

Ve şimdi dururum,
Sessizlik hâlâ benimle
Senden önceki boşluğu taşır kalbim,
Sol yanım seni arar Anadolu’da
Hümâ ile Anka’nın aşkı misali...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(24 Ekim 2025)