0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
30
Okunma
Yokluğun eşiğinde durdum,
Ne geri döndüm ne ileri
Sen nefes olunca içimde
Ben, kendimi unuttum seni bulalı.
Eşik sessiz bir sırdı,
Eriyenin anlayacağı
Varlıkla yokluk arasında
Bir an vardı sen olan.
Baktıkça kaybolduğum,
Kayboldukça gördüğüm
Yokluğun sandığım derinlik
Hakikatin aynasıymış meğer.
Yokluğun eşiğinde durdum,
Ne geri döndüm ne ileri
Sen nefes olunca içimde
Ben, kendimi unuttum seni bulalı.
Gölgem yükmüş meğer bana,
Geride bırakınca öğrendim
Benlik perdeymiş hakikate,
Sen gelince kalktı içimden.
Kapı, kapı olmaktan çıktı,
Eşik, eşik değil artık
Yokluk bile senin adınla
Varlığa dönüştü yanımda.
Yokluk bitiş değilmiş,
Seninle dolan bir başlangıç
Kalbimde bıraktığın nurla
Yürüdüm eşiğinden aşka doğru.
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(7 Aralık 2025)
