Beşerî bir dokunuşla başladı seyrim
Kirpiklerinden dökülen zaman,
Gönlüme sükût serpti.

Tenimdeki fânî ateş
Seninle kıvılcımlandı,
Aşkın ince çizgisinde
İlk defa yürüdüğümü sandım.

Ne bilirdim ki beşerî sevdalar,
Hakikatin eşiğinde birer gölgeymiş aslında.
Sen güldün;
Gönlümde görünmez bir mizan kuruldu,
Her nefesin içimde ilahi bir nida gibi yankılandı.

Aşkın rüzgârı şimalden eserken,
Cenubun sıcaklığı pamuk gibi sarıp sakladı ruhumu.
Tükenmiş sandığım gönlüm birden dirildi,
Varlığımın haritasında yeni bir cihan açıldı.

Sende aradığım ten değildi
Tenin ötesinde duran sırların kokusuydu.
Kirpiklerinin ucunda titreyen o mana
Beni, Beyt-i Hakikatin kapısına sürdü.

Sırat köprüsü gibi inceydi hislerim;
Her adımım beni kendime mahşer kıldı.
“Kıyam et” diye uyandı içimde bir ses,
Secdeye eğildikçe sevdam ağırlaştı, berraklaştı.

Perdeler bir bir kalktı ruhumun odalarında
Yığın sandığım dünya bir zerreye dönüştü;
Sen ise zerreden kubbeye uzanan bir ışık,
Kalbimin sonsuzluğa açılan tek penceresi oldun.

Beşerîden başlayan ateş,
Artık İlahi Divan’ın mührüydü gönlümde.
İnkâr edemedim ne nefesim ne sözüm,
Aşkın sahibine yürüyordu benden habersiz.

Cihan içinde kaybolmuş bir nağmeydim;
Seninle buldu sesini, O’nunla tamamlandı.
Fâni tenimde saklı duran hakikat
Secdeye varınca çözüldü, nur oldu, aktı.

Saltanat sandığım duygular bir anda söndü,
Hakiki saltanatın O’nun kudreti olduğunu gördüm.
Aşkın payitahtı sensin sanırdım vaktiyle,
Meğer payitaht O’nun nurunun ağırlığıymış.

Şimdi beşerî izlerden çok uzaktayım
Gökyüzü bile beni tutamaz bu aşkla artık.
Beyt-i Hakikate vardığım bu seyrin sonunda anladım
Aşk kulda başlar,
Allah’a varınca tamam olur.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(7 Aralık 2025)