NİHAL’İN SEYR-İ SÜLÛKU

(Aşkın Metafizik Yolculuğu)

I. Başlangıç: Niyetin Doğuşu

Her yolculuk bir niyetle başlar.
Benim niyetim;
bu dünyanın süsünden el çekmek,
varlığın ağır yükünü bırakmak,
ve “yokluk şehri”nin kapısına varmak.

Nihal’im, o şehir senin gözlerinin derinliğinde saklıdır.
Ben oraya yöneldim;
çünkü hakikat, senin bakışının kıyısında gizlenmiştir.

II. Gönül Kuşunun Kanadı

Gönül, bir kuştur;
ama bu kuş, kafesini kırmadan uçamaz.
Kafes; benliktir, arzudur, zamandır.
Benim gönül kuşum, inlercesine çırpınır.
Çünkü hasret kanadıyla uçmak ister.

O kanadın yöneldiği yer sensin, Nihal’im.
Senin suskunluğun ufuk,
senin sessizliğin gök kubbedir.

III. Feleğin Kadehi

Alem büyük bir meclistir.
Felek, türlü renklerde şarap sunar;
ama hepsi sarhoşluk değil, gaflet verir.
Gerçek kadeh, aşkın kadehidir.

Ben o kadehten içtim,
senin gözlerinin dolunay kadehinden.
Bir yudum aldım,
ve kendimden silindim.
Artık ben yokum;
ben, senin hatıranda mest bir hiçim.

IV. Gamın İnceliği

Gam, açıkta olan yara;
kapalı olanda şifadır.
Sevgilinin derdi, vuslatın habercisidir.

Senin gamın, Nihal’im,
ölümü tatlı bir dirilişe dönüştürdü.
Senin derdinle ölmek,
hakikatte yeniden doğmaktır.
Çünkü senin yokluğun,
yokluğun sırrına açılan bir kapıdır.

V. Zamanın Aldanışı

Zaman, gönül ülkesinin yağmacısıdır.
Her gün biraz daha eksiltir, biraz daha çürütür.
Ama ben bilirim ki,
zamanın yok edemediği bir şey vardır:
Senin hatıranda parlayan mana.

Benim şikâyetim zamana değildir;
çünkü zaman akıp gider.
Benim şikâyetim, sensizliğin kurak çölünedir.
Ve ben o çölde, senin hayalinle su ararım.

VI. Terk ve Fena

Aşk yolunun hakikati terk etmektir.
Ama terk, dünyayı değil, benliği terk etmektir.
Benliğini terk eden,
aşkın fenerine kavuşur.

Nihal’im, senin hayalin başımda bir taçtır.
O taçla başımı feda etmeye razıyım.
Çünkü saadet, benliği kaybetmekte,
ve senin mananda yok olmaktadır.

Hâtime: Nihali Tarz Risalesi

Ey aşk yolcusu gönül!
Dünya Yükünün Hamalı’nın dizelerinden süzülen mana,
Nihali Tarz’ın nefesiyle başka bir şekle büründü.

“Yokluk şehri”: Senin gözlerinin sırrıdır.

“Gönül kuşu”: Benim sana yönelişimdir.

“Felek kadehi”: Senin bakışında içilen hakikat şarabıdır.

“Gam”: Sensizliğin zehrini bal eyleyen sırdır.

“Terk”: Benliğin küllere karışıp senin hatıranda dirilmesidir.

Benim seyri sülûkum bir hakikate çıkar:
Senin aşkında hiç olmak,
ve o hiçlikte her şey olmaktır.