Evlat;
Her sancak bir rüzgâr beklemez,
Onu kaldıran
Yürekten doğan
Bir idealdir.

Miras,
Altınla yazılmaz.
Ruhun ateşiyle işlenir,
Taşlara kazınır,
Çağlara aktarılır.

Unutma;
Soy, yalnız kan değil
Töreyle taşınır.
Kut, damar değil
Kararda saklanır.

Bozkurtlar ölmez,
Çağ bekler.
Ve o çağ
Bir dua ile
Bir kalbin dirilişiyle açılır.

Tarihi kanla yazanlar çoktu;
Ama hakikati kanla koruyan
Azdı.
Sen onların yolunda yürü.

Fatih’in izinde
Alperen bakışlı cihangirler yetiştir.
Onlar,
Kılıçla değil,
İmanla çağ açar.

Abdülhamid Han’ın rüyası
Bir milletin yarınıdır.
O rüyayı yaşatacak olan
Taht değil,
Sana emanet edilen yürektir.

Mirasın özü
Taşta değil,
İnsandadır.
Her nesil,
Onu yeniden diriltmelidir.

Karanlık çağlar
Tekrar gelirse
Unutma:
Mazlumun duası
En sağlam kalkanındır.

Kut’a kilitlenmiş bir yürek
Çağları aşar.
Zaman kırılır,
Ama o karar
Bozkırda yankılanır.

Her uluyan kurt
Bir çağrıdır aslında.
Dağlardan inen ses
Töreyi,
Adaleti hatırlatır.

Evlat;
Geçmişini taşırken
Ezberle değil,
Ruhunla oku tarihi.
Yoksa miras kaybolur.

Bir nesli uyandırmak
Uykuda olmayan
Bir yüreğin işidir.
Senin vazifen
O uykusuzlukla yürümek.

Miras,
Ne bir taht,
Ne bir mülk.
O,
Adaletle yürüyen bir milletin nefesidir.

Göğü çadır bilen,
Toprağı ana tanıyan
Her evlat bilir ki:
Miras,
Köksüz bırakmaz.

Sancağın gölgesi
Her çağda uzanır.
O gölgede yetişen
Her nesil,
Töreyle yeşerir.

Börü’nün mirası
Korkusuz yürüyüş,
Hakikatle duruş,
Mazluma kalkan,
Zalime karşı kılıçtır.

Evlat;
Adını değil,
Ruhunu yaşat.
Çünkü kut,
İsimde değil, karardadır.

Bir dua ile
Çağ kapanır,
Bir yürekle
Çağ açılır.
Bunu unutma.

Ve sen;
Börü’nün evladı,
Kur otağını cihana.
Göğü çadır eyle,
Mirasını geleceğe taşı.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(6 Eylül 2025)